ARTICLES » गुटको लक्ष्मण रेखा तोडेर क्रान्तिकारी पार्टीको निर्माण गरौं

सबै कम्यूनिष्ट कार्यकर्ताहरुको चाहाना सवै प्रवृतिहरुको रुपान्तरण सहित  सर्वाहारा वर्गको पार्टी निर्माण नै हो । त्यसकारण नेतृत्वले यो कुरालाई गम्भीर ढंगले मनन् गर्नुपर्दछ । पार्टीका प्रशिक्षण र भाषणहरुमा गुटबादको विरोध गर्दै पर्दा भित्र र बाहिरका दृश्य र अदृश्य गतिविधीहरुमा गुटको लक्ष्मण रेखा तोड्न नसक्नु आज हाम्रो आन्दोलनको मुल समस्या हो । 

शहीदको रगत, शहीद परिवारको त्याग तपश्या र बलिदान गुटहरुलाई माथी उक्लने खुड्किलो जस्तै भएको छ ।  क ऋषिराज देवकोटा आजादले पञ्चायत विरोधी आन्दोलनको क्रममा आफ्ना हातहरुमा दुश्मनका खिल काटी रोपिदा यस्तै पार्टीको कल्पना गर्नु भएको थियो होला ? ति महान शहीदहरु जस्ले आफ्नो महत्वपूर्ण जिवन समाज परिवर्तनको आन्दोलनको बलिवेदिमा होमे के उनिहरुले निजत्वको आर्दशबाट पैदा हुने गुटको कल्पना गरेका थिए होलान ? पक्कै थिएन । तर आज हामी के ति शहीदका सपना पुरा गर्न प्रतिबद्ध छौ त ? मलाई लाग्छ हाम्रो व्यवाहारले त्यो पुष्टि गर्न सक्दैन । हामी जतिवेला जनयुद्धको महान प्रक्रियामा थियौ त्यतिवेला हामि सवैमा कुनै पद, प्रतिष्ठा लोभ लालच केहि पनि थिएन । तर आज किन पद र पदको भागवण्डाको लागी वर्गवैरिहरुलाई तमासा देखाई रहेका छौं ? निक्कै गम्भीर प्रश्न हाम्रो अगाडि तेर्सिएको छ । के यहि तरिकाले हामीले हाम्रो महान आर्दशलाई बचाई राख्न सक्छौ ? पक्का पनि सक्दैनौं । यस विषयमा  गम्भीर समिक्षा गर्न जरुरि छ ।    

समिक्षाको विषय 

कम्युनिष्ट पार्टी भित्र आलोचना र आत्मालोचना रुपान्तरणको प्रमुख आधार हो । विगतका कमजोरीबाट पाठ सिक्दै आगामी दिनमा पुन कमजोरी नगर्ने प्रतिबद्धता गर्नु नै भौतिकवादीहरुको यर्थातता साथै अहिलेको महत्वपूर्ण कार्यभार हो । पार्टीका नेता तथा कार्यकर्ताहरुको पंक्ति किन निश्क्रिय हुन पुगे भन्ने कुराको गम्भीर आत्मसमिक्षा गर्न जरुरि छ । आश्चर्यको बिषय हामीले कम्युनिष्ट पार्टीको नाममा कस्तो पार्टीको निर्माण गर्न खोज्यौ ? आ–आफ्नो स्वार्थ अनुकुल प्रयोग गर्न सकिने गुटहरु त मौलाए तर पार्टी कहिल्यै मौलाउन सकेन । विधि र प्रक्रियामा अर्थात जनवादी केन्द्रीयतामा आधारीत रहेर संगठन र पार्टी कहिल्यै सञ्चालन हुन सकेन । यी विषयहरुलाई आगामी दिनमा गम्भीर ढंगले मनन् गरिनु पर्दछ । 

पार्टी आर्थीक हिसाबले कसरी चलिरहेको छ भन्ने कुरा सधै अज्ञात राख्ने चलन छ । अज्ञात तरिकाले सञ्चालन गरिने आर्थीक गतिविधीले हाम्रो पार्टीलाई भ्रष्ट गराईरहेको छ । यो कुरालाई गम्भीर ढंगले आत्मसात गर्नु जरुरि छ । कम्युनिष्ट पार्टीका हरेक सदस्यको जिवन पारदर्शी हुनुपर्छ भन्ने मान्यताको वकालत गर्ने हामी पार्टीलाई पारदर्शी बनाउने कुरामा किन यति पछाडि छौं ? यो विषय निक्कै गम्भीर छ । 

सिन्धुली जिल्लामा नयाँ पार्टी निर्माणका आधारहरु 

१). विभिन्न् बैठक तथा भेलामा शषलेषण गरिएको जिल्लामा विद्यमान दुई प्रवृति(नोकरशाही प्रवृति र अराजकतावादी प्रवृति) को रुपान्तरण सिन्धुली जिल्लाको पार्टी निर्माणको पहिलो आधार हो । यतिवेला न नोकरशाही प्रवृत्तिलाई पक्षपोषण गरेर पार्टी बन्छ न अराजकतावादी प्रवृत्तिलाई पक्षपोषण गरेर नयाँ पार्टी बन्छ । दुवै प्रवृत्ति रुपान्तरण भएर नयाँ विन्दुमा पुगेपछि मात्र नयाँ पार्टीको निर्माण संभव छ । त्यसैले दुवै प्रवृत्तिले आजैका मितिबाट रुपान्तरणको प्रतिबद्धता गरौं र व्यवाहारीक रुपमा सुरुवात गरौं । पार्टीलाई कसैको सनकको भरमा होइन लेनिनवादी संगठनात्मक विधि अनुसार सञ्चालन गरौं । 

२). अहिले सम्म हाम्रो पार्टीमा रहेको कमजोरी भनेको सामुहिकताको अभाव हो । हामी त्यस्तो पार्टीको निर्माण गरौ जो सामुहिकतामा चल्न तयार होस । कम्युनको कल्पना गर्ने कम्युनिष्ट पार्टीेका नेताको जिवनशैली कम्युन तर्फ नै अग्रसर भएको हुनुपर्दछ अनिमात्र कार्यकर्ता र जनताले नेता प्रति विश्वास गर्न सक्दछन । 

३). आफ्नो व्यक्तिगत स्वार्थ र गुटगत स्वार्थ  भन्दा माथि उठेर आफ्नो वर्ग र पार्टीको रक्षाको लागी क्रियाशिल हुने  लाल पार्टीको निर्माण अहिलेको मुख्य आवश्यकता हो । त्यसैले यो कुरालाई गम्भीरताका साथ ग्रहण सबैपक्षले गर्न जरुरी छ । 

४).अराजकतावादी र व्यक्तिवादी शैलिले पार्टीलाई निक्कै विगारेको छ । पार्टी कमिटीहरु पार्टी कमीटीहरु जस्तो बन्न सकिरहेको छैन । त्यसकारण यो कुराको पूर्ण अन्त्य गर्दै कमीटी प्रणालीमा पार्टीलाई सञ्चालन गर्ने कुरामा गम्भीर ध्यान दिन जरुरि छ । 

५).आफैलाई आफैले योग्य घोषणा गरेर जिम्मेवारी र पदको लागी वार्गेनिङ्ग गर्ने सस्कार हामी भित्र मौलाउँदै गएको छ त्यसैले कस्तो पार्टी बन्दै छ भन्ने कुरा निक्कै गम्भीर विषय बन्दै गईरहेको छ । यो संस्कारको अन्त्य गर्नु जरुरि भएको छ । 

६).आर्थीक हिसाबले पारदर्शी पार्टीको निर्माणका लागी पुराना हिसाब किताबहरुको सार्वजनिक र नयाँ हिसाब किताबहरुलाई व्यवस्थित गर्न जरुरि रहेको छ । 

७).हामी कम्युनिष्ट पार्टीका नेताहरु जनताको सेवक बन्नु पर्ने हो तर हामीलाई जनताले शाषकको रुपमा बुझिरहेका छन । माक्र्सले आफ्नो लगाएको कोट समेत बेचेर जेलमा रहेका कार्यकर्तालाई सहयोग गरेको कुरा भाषणमा गर्ने हामी कम्युनिष्ट नेताहरुको जीवनशैली निक्कै महंगो, तडकभड्कपूर्ण र मालिकको जस्तो भएको छ । त्यसले गर्दा जनताले पार्टीलाई विश्वास गरिरहेका छैनन् की यो हाम्रो वर्गको पार्टी हो भनेर । त्यसैले जीवनशैलीमा सुधार आजको अपरिहार्य आवश्यकता हो । 

८).हामी माक्र्सवादको व्याख्या गर्दछौ तर व्यवाहार संशोधनवादीहरुको भन्दा तल्लो स्तरको छ । वैठक र सभा सम्मेलनहरुमा एकजुट हुने कुरा गर्छौ बाहिर निस्के पछि गुटबन्दीको सुरुवात गछौं । खुल्ला र स्पष्ट हुनु पर्ने कुरालाई विर्सेर एउँटै पार्टी भित्र छलछाम र षड्न्त्रका तानाबाना बुन्ने कुरामा व्यस्त रहन्छौ । त्यसैले यो कुरालाई गम्भीर ढंगले लिएर क.माओको तिन  गर र तिन नगरको शिद्धान्तलाई दरो सँग पक्रन जरुरि छ । 

९).पार्टीका हरेक कमिटीलाई उत्पादनमा जोड्ने र आत्मनिर्भर पार्टी कमिटीहरुको निर्माण गर्ने कुरामा विशेष जोड दिन जरुरि भएको छ । कम्युनिष्ट पार्टीका सदस्यहरुले व्यक्तिगत रुपमा उत्पादनमा जोडिने भन्दा पनि सामुहिक रुपमा उत्पादनमा जोडिने कुरालाई प्राथामिकता दिदै कम्युनको प्रारम्भीक सन्देश जनतामा दिन जरुरि छ । 

१०).पार्टीको प्रकाशनलाई व्यवस्थित गरी पार्टीका विचार र गतिविधीहरुलाई कार्यकर्ता र जनताको वीचमा पु¥याउने कुरालाई गम्भीरताका साथ लिएर अगाडि बढ्न जरुरि छ । 

११). जिल्ला कमीटिका सदस्यहरु, गाउँ पार्टी कमीटीका पदाधीकारीहरु विकास निर्माण सम्बन्धी उपभोक्ता समितिमा बस्न नपाईने नियम बनाएर कडाईका साथ कार्यान्वयन गर्न जरुरि छ । 

१२).जिल्ला स्तरमा अधिकार सम्पनन् अनुशासन आयोग बनाएर पार्टीका जिल्लाका जुन कुनै स्तरका नेता तथा कार्यकर्ताहरुले पार्टी निति विपरीत काम गरेमा स्पष्टीकरण माग गर्ने र दण्ड सजाय दिने र अनुशासीत र लगनशिल कार्यकर्ताहरुको मुल्याङकन गरी पुरस्कृत र सम्मान गर्ने कामको सुरुवात गर्नु पर्दछ । यस्ले गर्दा पार्टी नेता तथा कार्यकर्ताहरुलाई अनुशासीत बनाउन सहयोग पुग्दछ ।    

Labels: ARTICLES

0 comments

Write Down Your Responses