यहाँ महिलाहरूलाई क्षमता भएर मात्र पुग्दो रहेनछ, एउटा पुरूषको चाकडी गर्ने कला पनि चाहिदो रहेछ अघि बढ्न। अब त खूल्लम खुल्ला बिना हिचकिचाहट सेक्सको बार्गेनिङ हुन थालेको छ। कुनै पुरूषले भनेको ठाउँमा घुम्न गयो र रात बिताउन तयार भयो भने समर्थन गर्ने नत्र नगर्ने।यसरी महिलालाई भोगबिलासको साधन मात्र बनाउन उद्धत भइरहेका छन् गणतान्त्रिक नेपालका राजनैतिक कर्णधारहरू। के महिला भनेका पुरूषको भोगबिलासको साधन मात्र हुन्?

आफूलाई कट्टर क्रान्तिकारी ठान्ने माओबादीको महिला सहभागिता हेर्यो भने त झन लाजमर्दो छ। माओबादीको भन्दा त कांग्रेस एमालेमा बढी छ महिला सहभागिता। जनयुद्धमा महिला मुक्तिको चर्को नारा उठाएर महिलाहरूलाई ढाल बनाइयो अहिले सत्तामा आएपछि तिनै महिला बढी भए। जनयुद्धमा आफ्ना दुधेबालक च्यापेर हिड्ने महिलाको मूल्याङ्कन खोई? भोक र निन्द्रा लागेको बेलामा आश्रय लिनजादा आफ्नो छोराछोरी भन्दा नि माया गरेर ओछ्यान र खानाको व्यबस्था गरिदिने महिलाको मूल्याङ्कन खोई? दश महिना कोखमा राखेर, दश धारा दुध चुसाएर हुर्काएको आफ्नो सन्तान देशकोलागि शहिद हुँदा गर्ब गर्ने ती महान् आमाको मूल्याङ्कन खोई? महिला बिना जनयुद्ध सम्भब थियो? अँह थिएन। अहिले किन महिलाहरूको मूल्याङ्कन हूदैन? के महिलाहरू पुरूषलाई सत्तामा पुर्याउन प्रयोग हुने भर्याङ मात्र हुन्? आखिर यो बिभेद कहिले सम्म?